روزه داری در ماه رمضان و تأثیر آن بر بهبودی ضایعات آکنه

زمینه و هدف: آکنه ولگاریس از بیماری های بسیار شایع پوست است. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر روزه داری روی آکنه در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان رازی انجام گرفت. روش اجرا: در این مطالعه ی هم گروهی آینده نگر، تعداد 10 نفر (نه نفر زن و یک نفر مرد) روزه دار با آکنه و 10 نفر (نه نفر زن و یک نفر مرد) غیرروزه دار با آکنه در بیمارستان رازی در ماه رمضان مورد بررسی قرار گرفتند و درصد بهبودی آکنه پس از ماه رمضان در آن ها بررسی و مقایسه شد. یافته ها: در این مطالعه مشاهده شد که آکنه در افراد روزه دار 71% و در افراد غیرروزه دار 49% بهبودی داشته و میزان بهبودی افراد روزه دار 4/1 برابر افراد غیرروزه دار بوده است، ولی این اختلاف ازنظر آماری معنی دار نشد (158/0=p). هم چنین، مشخص شد که در روزه داران میزان بهبودی افراد با شدت آکنه متفاوت بوده است؛ به این صورت که میانگین بهبودی آکنه ی گرید 2 برابر 100%، در گرید 3 برابر 78% و در گرید 4 برابر 35% بود (025/0=p) درصورتی که در افراد غیرروزه دار ارتباطی بین شدت آکنه و میزان بهبودی مشاهده نشد. هم چنین، در افراد زیر 24 سال میزان بهبود آکنه در گروه روزه دار 6/1 برابر گروه غیرروزه دار بود و در افراد بالای 24 سال این نسبت 3/1 برابر بود که این اختلاف ازنظر آماری معنی دار شد (011/0=p). نتیجه گیری: براساس نتایج به دست آمده در این مطالعه نمی توان در مورد تأثیر روزه داری روی بهبودی ضایعات آکنه قضاوت کرد. با توجه به اینکه مطالعه ی حاضر یک مطالعه با حجم نمونه ی کوچک بود، انجام مطالعات با حجم نمونه ی بزرگ تر توصیه می شود.